Behin baino gehiagotan
eperdia utzi nauzu bero-berotan...
baina gero,
zure bizarren kili-kiliak,
zure bizarren kili-kiliak,
lasaitu dituzte nire hasperen guztiak.
Lurrera jausi naizen bakoitzean
zure beso sendoak altzatu naute ziztu bizian,
ezer ez dela diozu beti
baina bada ezbada
lasterka etorri zara
nire albora,
nire albora,
izerdi-patsetan
eta arineketan.
Eskerrik asko aitatxo,
eta arineketan.
Eskerrik asko aitatxo,
beti ez egon arren,
alboan zauden bakoitzean
borobil sentizen naizelako;